Doe jij wel of niet mee met de uitdeelgekte? Ben jij cool en kek of niet? Een kindertraktatie op school. Je kind is jarig en nu zoek je iets om uit te delen in de klas. Alle kekke mama’s, de hippe moeders en vaders, de ouders van deze tijd zorgen dat hun kind op hun verjaardag voor de dag komt met minstens een mooie, leuke, originele traktatie. Alle coole moeder blogs en pinterest pagina’s en weet ik veel wat nog meer, staan vol met ideeën voor de mooiste, beste, leukste, lekkerste, origineelste, meest prachtige en ook nog gezonde traktaties. Alles staat daarbij perfect op de foto, liefst met kind en al en de juf er ook nog bij.
Trendy opvoeders van nu doen in mijn ogen aan uitdeelgekte:
De-maak-het-allermooiste-kunstwerk-van-de-traktatie-van-je-kind-en-het-moet-ook-nog-lekker-en-gezond-en-origineel-zijn-rage.
Op internet staan de meest geweldige uitdeelideeën en voorbeelden voor een kindertraktatie op school. Traktaties waar je kind goed mee voor de dag kan komen. En er wordt gezegd dat een blokje kaas écht niet meer kan. Je krijgt het idee dat je indruk móet maken. Als je niet oppast, zou je er gewoon stress van krijgen.
Het lijkt wel een wedstrijd.
Maar waarom kan je niet meer aankomen met een blokje kaas?
Wat is daar dan mis mee?
Dan ben ik zeker niet trendy.
Wat gaat jouw kind trakteren op school?
Ik beken dat het me elke keer weer een hoop denkwerk kost om iets te verzinnen om uit te delen. Daarom kijk ik even op internet. Kindertraktatie op school. Maar dan schrik ik me een hoedje.
Uitdeelgekte dus.
Een traktatie voor de klas en dan ook nog iets voor de juffen. Liefst iets anders voor de juffen – en meesters, als die er in een uitzondering zijn – dan voor de kinderen.
In het begin liet ik me wel een beetje beïnvloeden.
Toen ik al die geknutselde kunstwerken zag, die bij de kleuters werden uitgedeeld, heb ik me afgevraagd wat ik zou doen. Ik geef toe dat ik er de eerste keer toch wel wat werk aan heb gehad. Het voorbereiden moest zeker geen uren duren, maar het was toch een combinatie van iets knutseligs met iets te eten.
De jaren daarna moest het vooral makkelijk en voor de meesten lekker zijn. En ook nog een beetje gezond.
Maar die echte gekte daar doe ik niet aan mee.
Want.
Voor wie maak jij een prachtige traktatie?
Voor je kind? Voor de andere kinderen in de klas? Voor jezelf? Voor de andere ouders die je ’s ochtends tegenkomt? Voor de leerkracht?
Ben jij een trendy, hippe moeder of vader die meedoet met de uitdeelmode?
Je hebt uren zitten knutselen en plakken en knippen en rijgen en vlechten en knopen en nieten en lamineren. Dus je hebt veel tijd en ook geld besteed aan een kunstwerkje bóven op de eigenlijke traktatie, die meestal om op te eten is.
Weet je wat er gebeurt met je traktatie kunstwerk?
Die belandt in de prullenbak.
Meestal onmiddellijk.
Denk je echt dat die kinderen geïnteresseerd zijn in hoe prachtig de traktatie is?
Er zijn natuurlijk uitzonderingen en misschien heeft een enkeling echt oog voor een origineel ingepakt doosje rozijnen. Maar ik heb zelf gezien hoe kleuters de verbazingwekkend mooie Minion van het eten aftrekken en direct in de prullenbak gooien.
Natuurlijk ziet een juf erop toe dat er met respect wordt omgegaan met wat er wordt uitgedeeld, maar kinderen reageren primair en zijn veel meer geïnteresseerd in het eten.
Lekkers.
Of niet-lekkers.
Wat is eigenlijk lekker en gezond?
Daar begint de volgende uitdaging.
Wanneer je besluit om iets uit te delen wat lekker én gezond is, wordt het pas echt moeilijk.
Veel scholen zijn tegenwoordig een gezonde school en op een verjaardag hoort daar ook een gezonde kindertraktatie bij. Maar wát dan? De meningen zijn verdeeld over wat gezond is. En als het ook nog aantrekkelijk moet zijn voor kinderen?
Heerlijke bananen verdwenen in de prullenbak.
Gezien.
Of gehoord dat dat gebeurde.
Een moeder had van die mooie grote mandarijnen gekocht als lekkere en gezonde traktatie van haar jarige kind. Maar minstens de helft van de klas vond dat vies, smerig of stom.
Die zakken met chips en snoep worden niet weggegooid, dus ik kan me goed voorstellen dat je je kind (en jezelf?) een afgang wilt besparen en denkt:
Gezond, prima, maar dit is een feestje en dan mag je best iets lekkers dat slecht voor je is.
Taart dus? Zelfgemaakt dus nog een beetje verantwoord?
Ook taart heb ik in de prullenbak zien belanden.
Een zelfgebakken taart met daarbovenop pure chocolade. Heerlijk als je het mij vraagt. Kinderen riepen:
Gatver, dat hoef ik niet!
En het werd zo aan de kant geschoven. Het waren geen kleuters dit, maar bovenbouwers. Gelukkig waren er dan ook nog wel kinderen die graag een tweede portie lustten. Of die even proefden en daarna beleefd zeiden dat ze het niet zo lekker vonden. Maar toch.
Dat lust ik niet!
Er zijn erg vaak kinderen in een klas die iets niet lusten. Als je het dan hebt over witlof of radijsjes, zeg ik oké. Maar een mandarijn of een appel weggooien? Of een bakje druiven? Of een ijsje gemaakt van een danoontje?
Aardbeien. Druiven. Watermeloen.
IJsjes van watermeloen.
Schitterend idee want het is naar mijn mening lekker en gezond. Maar ik begin er niet aan. Het kost een hoop geld en het is een heleboel werk en als het dan met plezier opgegeten wordt: prima. Dat gebeurt alleen niet. Ik zie het alweer verdwijnen in de prullenbak nadat er één hapje van genomen is.
Ik lust dit ijs niet. Dit is geen echt ijs.
Natuurlijk, smaken verschillen en je kunt nooit iedereen tevreden maken. Maar als je je best doet om op school voor de dag te komen met een kindertraktatie die lekker en gezond is, wordt het dus knap lastig. Zeker als het ook nog betaalbaar moet zijn.
Moet je dan maar roze koeken uitdelen?
Dat gaat er letterlijk in als koek. En als iemand het niet lust, is het toch goedkope troep die in de afvalbak verdwijnt.
Een zak met snoep zie je af en toe wel voorbij komen. Sommige ouders hebben maling aan de gezonde school. Op een feestje mag het wel, vinden ze. Dat moet ik toch zeker zelf weten, denken ze. Maar ik persoonlijk wil die kinderen niet vol stampen met zoveel zoete rotzooi. Thuis doe ik dat heus wel eens want je moet niet overdrijven, maar dan ben je alleen verantwoordelijk voor je eigen kind.
Dus geen snoep.
Liever niet. Want als de school vraagt om gezonde traktaties, willen we daar graag gehoor aan geven. Het goede voorbeeld geven. Een beetje dan. Voor zover mogelijk.
Maar wat dan wel?
Cadeautjes?
Dat is nog zoiets. Cadeautjes als traktatie.
Mini puzzeltjes, slappe zonnebrillen, lichtgevende stokjes, springkikkers, ballonnen, bellenblaas, stuiterballen, et cetera.
Soms is het zo waardeloos dat het thuis meteen de prullenbak in gaat omdat het al stuk is. Zonde van het geld dus. En soms is het zo duur, dat ik me afvraag wat ouders in vredesnaam uitgeven aan de traktatie van hun kind.
Hoezo?
Denk ik dan.
Want ook zo’n duur mini cadeau verdwijnt tussen ander speelgoed, omdat het in verhouding wel duur, maar toch net niks is.
Uitdeelgekte. Tsja.
Blokje kaas dan maar.
Lekker en gezond.
Wil jij toch liever leuke ideeën en recepten die 100% natuurlijk zijn, zonder geraffineerde suiker en e-nummers? Ook prima.
