Spoken in huis? Dat bestaat niet. Dacht ik. Maar daar had ik me toch lelijk in vergist. Ik rende naar beneden. Er was helemaal niemand.
De radio stond knoerthard aan en ik zette hem geschrokken uit. Wat was dit nou weer? Na een moment van bezinning keek ik op de klok naar de tijd en de datum.
Een feestje aan de overkant?
Sinds de dood van mijn vader gebeurden er opmerkelijke dingen met mij, in mijn huis en in zijn oude huis. Maar opeens liet mijn veel eerder overleden schoonvader ook van zich horen. Die had ik daarvoor nog niet opgemerkt.
Het leek wel alsof er een soort feestje was in huis aan de overkant bij onze familie, omdat er eindelijk iemand was, die het opviel wanneer ze hun aanwezigheid probeerden duidelijk te maken door te spoken.
Ik vond het niet eng, maar schrok wel
Alweer.
Dit had ik niet zien aankomen.
De keer dat ik me te pletter schrok van de kastdeuren die openvlogen, had ik ook niet zien aankomen. Maar toen had ik er in ieder geval om gevraagd. Dat was mijn eigen vader die aan het spoken was in zijn eigen huis.
Nu lag ik in bed. Doodmoe. Oneindig moe van verdriet, van kleine kinderen die me ’s avonds en nachts wakker hielden en van nog veel meer.
Eindelijk lag ik een beetje weg te dommelen.
Plotseling oorverdovend harde muziek in de woonkamer
Zulke harde muziek aan zetten terwijl je weet dat ik zo slecht slaap? En los daarvan is het gewoon idioot. Dat doe je niet zo laat, zo hard. We hebben ook nog buren, weet je.
Het is een vreemde gewaarwording als je boos naar beneden rent om je man te gaan uitfoeteren hoe hij dat in vredesnaam kan doen. En dan niemand aantreft.
Helemaal niemand.
Niemand die dat kon hebben gedaan
Niemand thuis behalve ikzelf boven in bed en m’n kindertjes die ook in bed lagen. Dat apparaat heeft geen timer of iets dergelijks en stond gewoon uit toen ik naar boven ging. Een normale radio en cd speler.
Nog nooit heeft dat ding spontaan geluid gegeven – niet vóór die ene keer en ook niet na die ene keer.
Hoe was ie dan aangegaan?
En hoe zo HARD?
Ik had al eerder dingen meegemaakt.
Was dit mijn papa?
Het zou kunnen, want die had al van alles uitgehaald. Maar dit voelde anders. En ik kon dit niet plaatsen.
Nog andere spoken in huis behalve mijn vader?
Ik weet niet meer wat voor muziek het was, het was gewoon zo vreselijk hard dat het onmiddellijk uit moest.
Als vanzelf keek ik op de klok en datum of er iets bijzonders was, om dit gekke gedoe te kunnen verklaren. Ik kon geen aanwijzing vinden van mijn eigen papa.
Ik keek weer op de klok om te zien hoe laat het was. En welke dag was het vandaag?
Toen kreeg ik een voorgevoel. Ik had eerder al gezocht naar het horloge van mijn schoonvader om te kijken of daar – net zoals op het horloge van mijn eigen vader – iets speciaals te zien was. Ja dus – dat een andere keer.
Ik zocht de overlijdensdatum van mijn schoonvader, want die wist ik niet uit mijn hoofd.
Mijn schoonvader is ’s nachts gestorven in zijn eigen bed
Die daaropvolgende ochtend had ik een afspraak met hem.
De nacht ervoor had ik namelijk met hem op de spoedeisende hulp gezeten omdat hij last had van zijn hart. Hij belde ’s avonds laat op vanuit het ziekenhuis of iemand hem wilde halen, want hij mocht naar huis. Hij was die dag daarheen gebracht en daarna volledig gecontroleerd. Omdat alles in orde was, moest iemand hem komen ophalen.
Omdat zijn zoon de volgende dag vroeg moest werken en ik niet, ben ik uit bed gesprongen en naar hem toe gegaan.
Vlug trok ik een joggingbroek aan, pakte de auto en haastte mij naar het ziekenhuis
Daar legden de verpleegkundigen uit dat hij niet kon blijven en dat dit ook niet hoefde. Er moest wel het één en ander gecontroleerd worden met zijn medicatie, want wat dat betreft moest hij zich beter aan de voorschriften houden.
Mijn schoonvader was niet zo nauwkeurig met het op tijd innemen van zijn pillen en dat waren er ook nogal een hoop. Hij moest hulp hebben om al die dingen netjes te sorteren op de juiste tijdstippen.
Ik nam hem mee van de spoedeisende hulp en ’s nachts zette ik hem af bij zijn eigen huis
We maakten samen een afspraak om 10:00 de volgende ochtend, zodat ik hem kon helpen met die lading medicijnen.
Blij dat het meeviel en blij dat ik hem kon helpen, vertrok ik weer naar mijn eigen bed.
We namen afscheid
’s Ochtends op de afgesproken tijd stond ik voor zijn deur.
Die ochtend was hij dood.
Onze afspraak ging niet door.
Zijn pillen hoefde ik niet meer uit te zoeken.
Ik had hem ’s nachts levend welterusten gezegd
Het was een definitief afscheid geweest.
Ik was degene die hem voor het laatst in leven gezien had.
Die nacht dat de muziek vanzelf keihard aanging, keek ik op de klok
Het was rond 24:00 en de ene dag ging over in de volgende.
Dezelfde datum als de nacht waarin mijn schoonvader was gestorven.
Op de klok zag ik eerst dezelfde datum als waarop ik hem ’s avonds laat in het ziekenhuis had opgehaald. Na middernacht had ik hem thuis afgezet. Met de ingang van de nieuwe dag middernacht was het dezelfde datum als waarop hij in zijn bed was gestorven.
Wat is er na de dood?
Van alles en alles en alles… 😉
&
Lees je mijn volgende verhaal over mijn vader die naast me kwam zitten? Contact met overledenen – Mijn ervaringen fysiek en niet gek. Contact na de dood (Deel 8)
Ik ben mijn dochter verloren zij is 58 geworden ik ben85 ik had eerder moeten gaan