Je Bent Niet Je Gedachten Denk Je

Je bent niet je gedachten, dat lees je overal. Wat betekent dat dan, dat je niet je gedachten bent?

Er is altijd een stemmetje in je hoofd. Of een filmpje, of allebei.

Wie ben jij?

Je ontleent je gevoel van identiteit aan de identificatie met je gedachten

Dat moet je dus niet doen.

Wat?

Dat stemmetje, dat ben jij niet. Dat filmpje, dat ben jij niet.

Steeds meer mensen kunnen niet stoppen met denken en hebben daar last van. Het denken houdt hen uit de slaap en het zit hun zelfbeeld en eigenwaarde in de weg. Het denken bezorgt hen stress.

Stress?

Je denken is een non-stop commentaar en een film zonder pauze in je hoofd. Een film die zich meestal alleen maar afspeelt in de toekomst of in het verleden.

Je gedachten gaan over de toekomst

Het is een plannen maken en een fantaseren over hoe dingen moeten gebeuren en hoe dingen misschien zullen gaan gebeuren.

Wat zal ik doen?

Zal ik dat zeggen?

Hoe dan?

Of je gedachten gaan over het verleden

Je denken bestaat uit het repeteren van dingen die geweest zijn. Het constant herhalen in je hoofd van wat die ene collega tegen je heeft gezegd, of je partner, of je moeder. Bedenken wat je eigenlijk terug had willen zeggen. Gedachtes over wat je beter had kunnen doen of willen doen.

Achter het stuur in de auto.

In de trein.

In de rij bij de kassa.

Als je niet echt iets te doen hebt, of wanneer je iets doet wat je automatisch kunt, gaat je hoofd denken en je kunt er niet vrijwillig mee stoppen. Wat mij erg geholpen heeft om hiermee te kunnen stoppen, is een Mindfulness training.

Je gedachtes bestaan ook vaak uit oordelen

Het denken is voortdurend commentaar op alles en iedereen om je heen. Oordelen over jezelf of over anderen. En dan meestal ook nog negatieve oordelen.

Je gedachtes zijn vaak non stop in de weer.

Bij jou niet?

Probeer maar niets te doen en tegelijkertijd aan niets te denken.

En?

Je denken gaat vrijwel automatisch. Daarom ontleen je je identiteit eraan. Het is een stukje van wie jij bent. Tenminste dat denk je. En dat is grappig en tegelijkertijd helemaal niet grappig, omdat het voor veel problemen kan zorgen.

Je bepaalt toch zelf wat je doet?

Descartes maakte een onderscheid tussen ons denken en ons lichaam. Je lichaam is volgens hem te zien zonder gedachten of wil. Het denken is volgens hem daarentegen vrij en bewust van zichzelf. Ons eigen verstand is volgens Descartes het startpunt van kennis. Hij zegt:

Ik denk, dus ik ben. (Cogito ergo sum.)

Dus je denken is vrij?

We zijn er net achter dat je niet kunt stoppen met denken.

In ieder geval niet voor lang.

Steeds meer mensen hebben daar zoveel last van dat ze problemen krijgen die hun functioneren belemmeren. Stress. En dat zorgt weer voor meer denken. Het is een draaikolk waarin je steeds dieper vast kunt komen te zitten.

Het denken is dan niet vrij en bewust van zichzelf

Je denkt, dus je bent?

Nee joh.

Sorry Descartes, maar ik ben het niet met je eens. Misschien trek ik je woorden uit hun verband, wat het ligt natuurlijk gecompliceerder dan dat.

Zijn zonder denken

Je kunt ook heel goed zijn wanneer je niet denkt. Als je denkt, ben je juist wel van alles, maar je bent niet echt. Niet aanwezig met wat je doet of waar je bent.

Je bent niet je gedachten.

Want wanneer je denkt, ben je dus meestal bezig met iets in de toekomst of met iets in het verleden of met oordelen.

Ook als je niet denkt, ben je

Je bent zelfs meer dan ooit.

Je bent meer jezelf dan ooit.

Juist zonder al die gedachten, die je een schijnwerkelijkheid geven.

Je moet ergens bij horen, je moet een mening hebben, een overtuiging, je moet overal iets van vinden, je moet je op een bepaalde manier kleden, je doet je op een manier voor. En over al die dingen – en nog meer – heb je gedachten.

Zonder die gedachten ben je niemand – zou je denken

Houdt denken jou uit de slaap?

Beïnvloeden jouw gedachten je functioneren?

Sleept denken je mee in fantasieën die niet leuk meer zijn?