Ik zit bij je thuis
in mijn oude huis.
Jij ligt boven in bed.
Het is alsof ik net
onderaan de trap
heb geroepen: “Páp!”
Binnen met mijn eigen sleutel,
meestal met een kleine keutel,
of eigenlijk vaker met twee.
M’n mooie kinders gaan graag mee
even naar opa op de fiets,
voor een Milky way of voor niets.
Ik zit nu buiten in je tuin,
het is te warm; ik word niet bruin.
Jij houdt ook niet van hitte.
De laatste tijd wel van pitten,
slápen… en je had het koud!
Papa die van warmte houdt?!
Pyjama’s heb ik gehaald
en met jouw pinpas betaald.
Pap, ik zit naast je bed.
Het is alsof ik net
heb gezegd: “Ben je wakker, pap?”
Je ligt daar zo stil en zo slap.
Oh, gelukkig… Je bent niet dood…
“Moet ik Brinta halen of brood?”
“Es, ben jij dat?
Er is weer wat…
Kun je naar de apotheek?
En boodschappen voor een week?”
Je had hulp nodig.
En overbodig
om te zeggen misschien,
maar ik had graag gezien
dat ik langer had gehad
om dit of dat
voor je te doen.
Meestal een zoen
voor ik weer wegging
en jij je eigen ding
kon doen.
En toen
naar Hospice Dignitas,
waar ik elke dag was.
Om bij je te zijn.
Ik ben niet meer klein,
maar jíj bent míjn pápa, weet je!
Ik hou van je en niet zo’n klein beetje!
Pap, ik zit naast je bed.
Het is alsof ik je net
in de Deka heb gezien.
Met een kar en misschien
twee dingen erin ofzo.
Maar een mandje is zo
onhandig vind jij.
Pap, jij bent voor mij
de allerbeste ooit.
Ik vergeet je nooit.
Ik probeer over je te schrijven,
maar alle dingen blijven
te weinig op papier.
Wat je hier
hebt betekend voor mij,
is zoveel meer dan jij
je realiseert.
Wat ik heb geleerd
van jou is zóveel.
Nog elke keer deel
ik vele dingen met jou;
groot, klein, en of het nou
belangrijk is of niet,
zoals jij het ziet
is er geenéén.
En zo meteen
zeg je gewoon:
“Es, doe niet zo moeilijk.
Niet lullen, gewoon doen.”
En ik zit nu te lachen,
gewoon om toen.
En tegelijk zit ik te janken.
Ik hoor de vertrouwde klanken
van jou.
En nou
zit ik naast je bed.
Het is alsof ik je net
hoorde ademhalen.
Je buik zag dalen.
Pap, ik zit naast je bed.
Het is nog maar net,
maar jij bent dood.
En ik ben groot,
maar niet groot genoeg.
Het is veel te vroeg.
Ik wil niet dat je weggaat!
Ik wil dat je opstaat!
Pap, ik had geen betere papa
kunnen wensen.
Ik wil je niet missen
en van alle mensen
die ik ken
schrijft mijn pen
het moeilijkst voor jou.
Het is teveel om nou
op te schrijven.
Maar we blijven
bij elkaar.
En elk jaar
dat ik nog leef,
elke minuut beleef
ik met jou samen.
En zó kwamen
we uit de VU
en zó was het nu
dan écht einde verhaal.
Ik herinner het me allemaal.
Je kotsbakje erbij,
of gewoon met mij
aan tafel, gezond en wel.
Of met je slipper een lel.
Alles tolt in mijn hoofd.
En ik heb je beloofd
dat ik je nooit vergeet.
Ik wil dat je weet
dat dat niks anders is dan waar.
Maar met dit lichaam ben jij klaar.
Je leeft voort in mij
en vele anderen erbij.
Pap, ik zit bij je bed.
Ik heb je slippers klaargezet.
Je kunt er zó in stappen
en straks nog grappen
maken als je wil.
Misschien heb je mijn gegil
nog gehoord, toen je wegging.
Het maakt niet uit. Er is één ding
dat ik nog wil zeggen
en niet uit kan leggen.
Pap, ik ben bij je
tot in de eeuwigheid.
Heel indrukwekkend. Las dit met tranen en mijn lieve opa in gedachten. Bedankt.
Erg bedankt voor je reactie. Dat is nieuw voor mij want ik ben nog bezig dit blog goed onder de aandacht te brengen. Wat fijn dat je het gelezen hebt en ik ben blij dat het iets voor je heeft betekend. Ik wens je veel sterkte met je verdriet en ik hoop dat jij ook misschien merkt dat je opa nog bij je is.
Lieve Esther,
Wat een fijne blogs schrijf je. Ik vind jouw gevoelens en gedachten zo herkenbaar op meerdere gebieden. Ben niet voor niets op jouw site terecht gekomen, toeval? ;).
Mijn lieve vader is recent overleden en ook ik denk signalen te krijgen van hem. Helaas ben ik niet overtuigd dat het echte signalen zijn. Misschien wil ik ze gewoon zien en berust alles op toeval…. Fijn om te lezen dat jij dezelfde gedachten en gevoelens hebt ervaren…. Jij bent inmiddels wel overtuigd dat de signalen die jij krijgt niet op toeval berusten. Hoop dit ter zijne tijd ook te kunnen voelen,zonder twijfel :).
Lieve Jolien,
ik werd helemaal blij van je reactie, zo oprecht en uitgebreid! Ben best wel trots want dit is de tweede reactie (behalve spam) die ik krijg sinds ik bezig ben met dit blog en dat doet me erg goed, zeker omdat het zo’n mooie is! Ik vind het leuk om te horen dat jij ook denkt signalen te krijgen. Het is even wennen, maar als je ervoor open kan staan, twijfel je straks niet meer. Vertrouw op je gevoel. En soms wil je misschien iets zien en is dat wel gewoon toeval, dat kan ook. Maar is dat erg? Uiteindelijk merk je het verschil vanzelf en soms weet je het gewoon niet zeker. Ben wel nieuwsgierig wat er bij jou dan zoal gebeurt 🙂 en heel veel sterkte met je verdriet.
Beste Esther,
Bedankt voor jouw blogs, ben al zo lang zoekende naar bevestiging van leven naar de dood! Kon mij nergens in vinden en was nog steeds zoekende! Totdat ik op jouw blog terecht kwam. Jouw verhaal komt erg overeen met mijn verhaal en gevoel, alleen ik hoop ook op tekens van mijn vader, alleen voel en zie ik ze niet! Ik had ook een bijzondere band met mijn vader Wij deden ook alles samen, hij is vorig jaar in mei overleden! Het gemis is zo zwaar, ik praat er veel met mijn man, zussen en broer over wat hun denken waar hij is! Ik denk elke minuut van de dag aan mijn papa!! Ik vind jouw verhaal echt heel bijzonder en het heeft mij erg ontroerd, Wat heb je het Allemaal mooi geschreven en verwoord! de bevestigingen die jij krijgt van jouw vader het horloge, de muziek in de auto en de kast , dat is waar ik ook zo op hoop iets een klein teken zodat ik weet dat hij ook bij ons is en dat het niet oneindig is en dat we ooit weer samen zullen zijn! Bedankt dat je dit wilde delen!
Liefs
Beste Jeannette,
dankjewel voor je prachtige reactie! Het doet me heel erg goed om dit te lezen. Het is precies waarom ik ben begonnen met dit onderwerp, omdat ik zelf niets kon ontdekken waar ik mij in kon vinden. Het verlies kan inderdaad erg zwaar zijn, dat heb ik zelf ook zo ervaren. Ik hoop dat jij nog merkt dat hij echt nog bij je is. Mijn broers zeggen soms bijvoorbeeld ‘Bij mij doet ie niks hoor,’ of misschien merken ze het niet op, ik weet niet. Ik ken iemand die wel zeer duidelijke tekens kreeg van haar moeder en zus, maar toen haar vader overleed, kwam er niks, ook niet toen ze op zoek ging. Ik weet niet hoe het werkt. Ik hoop voor jou dat je nog bevestiging krijgt. Mijn verhalen gaan nog verder, ik heb nog meer dingetjes meegemaakt, heel vaag of duidelijk, ik ga alles opschrijven!